USTAWA z dnia ……………… o zmianie ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii
Art. 1. W ustawie z dnia 29 lipca 2005 r. o przeciwdziałaniu narkomanii (Dz. U. Nr 179, poz. 1485) wprowadza się następujące zmiany:
1) w art. 62 dodaje się ust. 4 w brzmieniu:
„4. Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 1 kto
posiada w celu leczniczym żywicę lub ziele konopi innych niż włókniste oraz
wyciągi, nalewki farmaceutyczne, a także wszystkie inne wyciągi z konopi innych
niż włókniste, zgodnie z udokumentowanym zaleceniem lekarza, w ilości nie
przekraczającej zapotrzebowania na maksymalnie 90 dni stosowania”;
2) w art. 63 dodaje się ust. 4 i 5 w brzmieniu:
„4. Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 1 kto
uprawia w celu leczniczym na własne potrzeby konopie inne niż włókniste,
zgodnie z udokumentowanym zaleceniem lekarza, w ilości nie przekraczającej
zapotrzebowania na maksymalnie 90 dni stosowania.
5. Nie popełnia przestępstwa określonego w ust. 2 kto
zbiera w celu leczniczym na własne potrzeby ziele konopi innych niż włókniste,
zgodnie z udokumentowanym zaleceniem lekarza, w ilości nie przekraczającej
zapotrzebowania na maksymalnie 90 dni stosowania”;
3) w załączniku nr 1 do ustawy:
w części 4 "Środki odurzające grupy IV-N"
skreśla się wiersze: 11 i 17.
Art. 2. Ustawi wchodzi w życie po upływie
miesiąca od dnia ogłoszenia.
UZASADNIENIE
Żywica i ziele konopi wymienione zostały w tabeli I-N
ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii, co zgodnie z art. 33.1 przesądza o ich
zastosowaniu do celów medycznych, (a także przemysłowych i prowadzenia badań).
Jednocześnie wpisanie żywicy i ziela konopi do tabeli IV-N przesądza o
niemożliwości ich medycznych zastosowań (art. 33.2). Nowelizacja ma na celu
usunięcie tej – zapewne niezamierzonej - sprzeczności w legislacji.
Ziele i żywica konopi, stosowane w celach terapeutycznych
od tysięcy lat, są przedmiotem rosnącego
zainteresowania nowoczesnej medycyny i nauki.
Coraz więcej badań klinicznych, laboratoryjnych i przypadków
kazuistycznych dowodzi ich skuteczności w leczeniu takich chorób jak padaczka,
zapalne choroby jelit, jaskra, a także w łagodzeniu przebiegu chorób
przewlekłych, jak choroba Altzheimera, SM czy AIDS. Preparaty konopi używane są
w terapii bólu i terapii paliatywnej, nadzieję budzą doniesienia o ich
antynowotworowych właściwościach. Dlatego też, wiele krajów UE, a także Kanada
czy Izrael, oraz 25 stanów USA dopuściło ich używanie w celach medycznych.
Ustawa o przeciwdziałaniu narkomanii kryminalizuje i
penalizuje wszelkie posiadanie konopi, niezależnie od ich przeznaczenia. Tej
sytuacji nie zmienia ani dostępność na rynku jednego produkowanego z marihuany
leku na SM (zwłaszcza, że koszt miesięcznej terapii sięga 3-4 tys.), ani
trójstopniowa procedura tzw. importu docelowego, z której skorzystało zaledwie
kilkanaście osób.
Wiadomości o właściwościach leczniczych konopi, często
przesadzone, krążą po internecie. Chorzy i ich bliscy podejmują próby zdobycia
marihuany i jej pochodnych poprzez zakup na czarnym rynku, nielegalny przywóz z
zagranicy lub nielegalną hodowlę. Narażają się na odpowiedzialność karną i
stymulują rozwój podziemnego obrotu i nielegalnej produkcji.
Polityka zakazu jest niezrozumiała dla opinii publicznej.
Jak wynika z sondażu PBS z 3-5 lipca, 68 proc. Polaków uważa, że prawo powinno
zezwalać na używanie marihuany w leczeniu, przy czym 42 proc. opowiada się za
jej dopuszczeniem wyłącznie ze wskazania lekarskiego, a 26 proc. - bez żadnych
ograniczeń. Tylko 18 proc. jest zdania, że powinna być zakazana w leczeniu.
W wyroku z 4 listopada 2014 roku (sygn. akt SK 55/13)
Trybunał Konstytucyjny potwierdził słuszność sankcjonowania zakazu uprawy
konopi i posiadania marihuany co do zasady. TK uznał jednak, że „w świetle
aktualnych badań naukowych marihuana może być wykorzystywana w celach
medycznych, zwłaszcza w przypadku łagodzenia negatywnych objawów chemioterapii
stosowanej w chorobach nowotworowych (...) Na tym tle ujawnia się niespójność
regulacji mających na celu realizację prawa do ochrony zdrowia (ar. 68 ust. 1
Konstytucji)”. TK podkreślił. Że „z punktu widzenia określonej grupy obywateli
korzystających ze świadczeń opieki zdrowotnej, dopuszczenie medycznego
wykorzystywania marihuany wymaga rozważenia z uwagi na terapeutyczną
przydatność marihuany w pewnych stanach chorobowych”.
TK zwrócił też uwagę, że możliwe jest używanie marihuany
do celów medycznych, o ile została przywieziona z zagranicy, co pogłębia to
niespójność między celami ustawy o przeciwdziałaniu narkomanii a celami ustawy
o świadczeniach opieki zdrowotnej. W ustnym uzasadnieniu wyroku TK sędzia Piotr
Tuleja stwierdził, że „brak uzasadnienia dla zakazu posiadania marihuany, gdy
jest to uzasadnione względami medycznymi np. leczenia w stanach terminalnych”.
Postanowieniem sygnalizacyjnym z 17 marca (sygn.akt S
3/15) TK „przedstawił Sejmowi RP uwagi dotyczące celowości podjęcia działań
ustawodawczych, zmierzających do uregulowania kwestii medycznego wykorzystania
marihuany”. TK wezwał Sejm do „zharmonizowania regulacji urzeczywistniających
deklarowane przez ustawodawcę cele w taki sposób, by w analizowanym zakresie
realizacja jednego z nich [przeciwdziałaniu narkomanii] nie prowadziła do
całkowitego wykluczenia realizacji drugiego celu [ochrony zdrowia]”.
Także dyrektor Krajowego Biura ds. Przeciwdziałania
Narkomanii stwierdził, że „ ludzie, którzy cierpią na różnego rodzaju choroby,
a dla których pomocą mogą być produkty bazujące na marihuanie, powinni mieć do
nich dostęp. Nie powinniśmy się kierować żadną ideologią, czy przekonaniami,
tylko dobrem pacjenta”.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz