CBD czy CBDa - co ? kiedy? dlaczego?

Jesteśmy już coraz bardziej świadomi, coraz więcej mamy doświadczeń ale i coraz więcej pojawia się pytań...?

Ile CBD? co to jest CBDa? komu i w jakich okolicznościach pomoże.




Nie jestem żadnym ekspertem ale podzielę się z Wami moimi obserwacjami, spostrzeżeniami i rezultatem działań...




Posługiwać się tu będę produktami firmy Medi Hemp z dwóch powodów... bo znam te oleje stosując je u Maxa oraz mają dobra cenę ale każdy niech sobie wybiera to na co ma ochotę :)




Zatem do rzeczy....




W padaczkach jak wiemy kluczową role odgrywa kannabidiol CBD.




Mamy na rynku różne produkty z % zawartością CBD, wybierać powinniśmy te, kte będą miały najkorzystniejszą proporcje między ceną a jakością :)







Skupimy się tu na kilku propozycjach :




CBD:

50 %




10ml 50% zawiera: CBD 4672mg, CBDa 1328mg, THC <0,2%




40 %

10ml 40% zawiera: CBD 3472mg, CBDa 1328mg, THC <0,2%




30%

10ml 30% zawiera: CBD 2280mg, CBDa 1328mg, THC <0,2%




18%

10 ml 18 % zawiera: CBD 672mg, CBDa 1328mg, THC <0,2%

Pasty te, w odróżnieniu od olejków mają jeszcze jedną bardzo ważną cechę.

To pełny bukiet kwiatowy (wszystkie CBD, CBN, THC i inne), więc przy okazji epilepsji, będą też dobrze działać na wszystkie schorzenia, które nie wymagają wysokiego dawkowania THC.

Teraz pytanie co dla kogo i dlaczego ?

Stosując CBD  w padaczkach  przeliczmy  mg na kg  czyli stosujemy  dawkowanie od 3 mg do 30 mg na kilogram masy ciała zatem wyjatkowo ważne jest nie tyle ile nasz olejek czy pasta ma  % ale ile rzeczywiście ma CBD

Po co  w takim razie CBD a? otóż CBDa ma bardzo silne właściwości przeciwzapalne. spotkałam się nawet z takim stwierdzeniem, że działa  mocniej ni z najsilniejszy antybiotyk...  ale co nam to daje?

Wbrew pozorom bardzo dużo!

jednym z głównych czynników wywołujących napady padaczkowe  są stany zapalne, infekcje te rozhulane jak i te jeszcze ukryte. Podając  dziecku CBDa  ograniczamy i wręcz  zwalczamy  stany zapalne, leczymy drobne infekcje i wspieramy system odpornościowy.

Mam na to wiele dowodów :) choć nie  popartych podwójnie ślepą próbą :D

Jeśli chodzi zaś o podawanie  kanabinoidów jako takich....

Kanabinoidy  bardzo szybko ulegają procesom metabolicznych...  ponoć  działają od 4 do 6 godzin... Ja tam laboratorium w domu nie mam ale z moich obserwacji wynika, że tak rzeczywiście jest ...  podawanie dobowej dawki w podziale na 4 porcje  bardzo  szybko daje widoczne rezultaty :)

Pozdrawiam.

Program konferencji, sylwetki prelegentów

Pacjenci chcą konopi!


Celem warszawskiej konferencji „CANNABIS LECZY. Przyszłość marihuany medycznej w Polsce” (22-23 czerwca) jest debata ekspertów i polityków z przedstawicielami ruchu pacjentów i lekarzami, którzy podejmują pierwsze próby leczenia konopiami.
Inicjatywa na wzmocnić ruch społeczny na rzecz legalizacji medycznej marihuany. Podczas konferencji zostanie ogłoszony projekt „Lista oczekujących”.

Goście z USA, Czech, Słowenii i Francji opowiedzą o doświadczeniach w swoich krajach. Swoje przypadki – często dramatyczne – przedstawią leczący konopiami siebie i swoje dzieci.

Gościem specjalnym będzie Aleksander Kwaśniewski. W 2000 r. podpisał jako prezydent restrykcyjną ustawę narkotykową, która zakazuje stosowania cannabis nawet w medycynie, ale dziś uważa, że to był błąd i trzeba zakończyć „wojnę z narkotykami”.

We wtorek osoby zainteresowane będą mogły uzyskać informacje na temat możliwości leczenia, także w aspekcie prawnym. Eksperci/tki będą czekać przy stolikach tematycznych.

Otuchy wszystkim doda Stanisław Sojka, który zaśpiewa m.in. swój słynny utwór „Tolerancja (na miły Bóg)”.

Uwaga! Z powodu dużego zainteresowania konferencją prosimy o zapisy na stronie Fundacji Krok Po Kroku  www.fundacjakrokpokroku.org.pl

Organizatorem konferencji jest także Polska Sieć Polityki Narkotykowej, partnerem Program Globalnej Polityki Narkotykowej Open Society Foundations.

Patronat medialny: Gazeta Wyborcza i Radio TOK FM

Poniżej/w załączeniu szczegółowy program konferencji i informacje o jej uczestnikach/czkach

CANNABIS LECZY. Przyszłość marihuany medycznej w Polsce

Warszawa, siedziba Agory, Czerska 8/10; 22-23 czerwca 2015

Organizatorzy: Fundacja Krok Po Kroku, Polska Sieć Polityki Narkotykowej
Partner: Program Globalnej Polityki Narkotykowej Fundacji Open Society
Patronat medialny: Gazeta Wyborcza i Radio TOK FM
Prowadzenie: Piotr Pacewicz, Gazeta Wyborcza i Aleksandra Pezda, TOK FM

PONIEDZIAŁEK, 22 CZERWCA

11 00 Słowo od Organizatorów i Patronów
11 10 „Nic o nas bez nas – świadectwa”: I, II i III (Dorota Gudaniec, Mateusz Kaczmarczyk, Paulina Janowicz )

11 30 Dr Marek Balicki i Agnieszka Sieniawska: KONOPIE W POLSKIEJ MEDYCYNIE. DIAGNOZA i TERAPIA (wprowadzenie)

11 50 Dorota Gudaniec, Piotr Pacewicz: Ogłoszenie projektu Lista Oczekujących

11 50 PANEL I. OKRĄGŁY STÓŁ: CO DALEJ Z KONOPIAMI?
Uczestnicy: minister zdrowia (do potwierdzenia*), wicemarszałkini Sejmu Wanda Nowicka, wiceminister pracy i spraw socjalnych Jarosław Duda, zastępczyni dyrektora Krajowego Biura do Spraw Przeciwdziałania Narkomanii Bogusława Bukowska (do potwierdzenia), Patryk Jaki (Zjednoczona Prawica – do potwierdzenia), Lidia Gątek (PO), Paulina Piechna-Więckiewicz (SLD) a także przedstawiciele PiS , PSL, RP oraz Nowoczesnych.pl i Stowarzyszenia Pawła Kukiza (nazwiska w trakcie ustalania).

Pytania zadają goście konferencji: dr Marek Balicki, dr Marek Bachański, dr Dorota Rogowska-Szadkowska, dr Jerzy Jarosz, Jakub Gajewski

*Obecność zapowiadał minister Bartosz Arłukowicz, ale ustąpił ze stanowiska. Ministerstwo nie odpowiedziało jeszcze, kto w tej sytuacji przyjdzie na debatę

14 00 Przerwa (30 min)

14 30 Świadectwo Karola Rogulskiego, komentarz prawny Agnieszki Sieniawskiej i dr Marka Bachańskiego

15 00 PANEL II: JAK JEST GDZIE INDZIEJ?
15 00 Pavel Kubu (Czechy)
15 30 Dr Sebastien Beguerie (Francja)
16 00 Dr Bożidar Radisic (Słowenia)
16 30 Steph Sherer (USA)
17 00 Magdalena Dąbkowska (Program Globalnej Polityki Narkotykowej Open Society Foundations): Leczenie konopiami – jak jest w innych krajach?
(po każdym wystąpieniu jedno pytanie z sali)

17 15 Świadectwo Huberta Bartola

17 20 DYSKUSJA OTWARTA

18 00 KONKLUZJA I DNIA i ZAPROSZENIE NA WTOREK

śpiewa STANISŁAW SOJKA

WTOREK 23 CZERWCA

11 00 POWITANIE

11 05 15 lat ustawy i co może być dalej? – Rozmowa z Aleksandrem Kwaśniewskim (z udziałem Sali)

11 30 PANEL II: MEDYCYNA I PRAWA PACJENTÓW
Rozmawiają: Dr Marek Bachański, Dr Jerzy Jarosz, Dr Dorota Rogowska-Szadkowska oraz prof. Monika Płatek

12 30 Otwarta dyskusja

13 00 Prezentacja stolików: Dr Pavel Kubu (Czechy); dr Sebastien Beguerie (Francja); Bożidar Radisic (Słowenia), (USA), dr Marek Balicki, dr Marek Bachański, dr Jerzy Jarosz, Agnieszka Sieniawska (poradnictwo prawne), Jerzy Zięba (medycyna naturalistyczna), Ewa Gryt (inne zastosowania konopi), Jakub Gajewski

13 30 „KAWIARNIA” (uczestnicy konferencji krążą między stolikami)

16 00 KONKLUZJA. Co wynika z konferencji? Jakie są perspektywy ruchu pacjentów i społeczników? Dyskusja otwarta

SYLWETKI PRELEGENTÓW

Marek Bachański
Specjalista I stopnia w pediatrii oraz II stopnia w neurologii dziecięcej. W Klinice Neurologii i Epileptologii Instytutu „Pomnik - Centrum Zdrowia Dziecka” zajmuje się leczeniem schorzeń dziecięcych (ADD, ADHD, trudności szkolne, zaburzenia koncentracji), diagnozuje oraz leczy zespoły bólowe kręgosłupa. Prowadzi ocenę neurorozwojową niemowląt i małych dzieci Zasłynął leczeniem dzieci z lekooporną padaczką stosując dietę ketogenną oraz - jako pierwszy lekarz w Polsce - terapię cannabisową. W leczeniu konopiami uzyskuje doskonałe efekty (zmniejszenie objawów na poziomie 50 – 90 proc.).

Marek Balicki
Polityk i społecznik o lewicowych poglądach. Lekarz psychiatra, aktywny w wielu organizacjach zawodowych i społecznych, był dyrektorem trzech warszawskich szpitali. W latach 80. działacz „S” służby zdrowia, krótko internowany, a potem aresztowany za działalność w stanie wojennym. Trzykrotny poseł na Sejm (Unii Demokratycznej/ Wolności a potem koalicji Lewica Razem), dwukrotny minister zdrowia (w rządach Leszka Millera i Marka Belki), wiceminister w rządzie Hanny Suchockiej. Jako minister przygotował ustawę depenalizującą posiadanie niewielkiej ilości narkotyków, ale nie weszła pod obrady Sejmu. Jako poseł przekonywał, by usunąć zakaz używania konopi w celach medycznych. Od lat namawia opinię publiczną do racjonalnego podejścia do uzależnień zgodnie z zasadą redukcji szkód.

Hubert Bartol
Z wykształcenia budowlaniec, człowiek o wielu pasjach - malarz, muzyk, stolarz. Wrocławianin. Od 14 lat samotnie opiekuje się synem, u którego 10 lat temu wystąpiły pierwsze objawy guza mózgu (skąpodrzewiaka wielopostaciowego, osiągnął rozmiary 6 cm). Hubert zebrał 30 tys. euro na operację w Niemczech (w marcu 2013) organizując charytatywne wydarzenia. Prowadzona już w Polsce chemioterapia została po trzech miesiącach przerwana bez efektów. Lekarze dawali synowi trzy miesiące życia. Hubert natrafił w internecie na informacje o terapii cannabisowej. Dotarł do źródeł oleju RSO i stosował go od marca 2014. W październiku tomografia wykazała brak guza. Hubert prowadzi na FB dziennik z leczenia syna, pomaga wielu chorym.

Sebastien Beguerie
Specjalista fizjologii roślin, kształcił się we Włoszech i Holandii. Od siedmiu lat prowadzi badania nad optymalizacją produkcji konopi i kontroli ich jakości. Współzałożyciel (2009) Frankofońskiej Unii na Rzecz Konopi Jako Lekarstwa, propaguje ich stosowanie przez lekarzy. We Francji założył firmę produkującą m.in. zestawy do sprawdzania jakości marihuany medycznej. Centra badawcze firmy mieszczą się w Amsterdamie i Barcelonie.

Magdalena Dąbkowska
Od 2008 r. pracuje dla programu Global Drug Policy (Międzynarodowego Programu Polityki Narkotykowej) Open Society Foundations, obecnie jako krajowa konsultantka. Współzałożycielka Polskiej Sieci Polityki Narkotykowej (2008). Była członkini American Public Health Association, absolwentka Drug Policy Seminar Series PAN i Drug Policy and Human Rights Course w ramach Central European Summer University w Budapeszcie (2013). Od lat związana z działaniami na rzecz społeczeństwa obywatelskiego, odpowiedzialnego dziennikarstwa i przestrzegania praw człowieka.

Jarosław Duda
Wiceminister pracy i polityki społecznej, pełnomocnik rządu ds. osób niepełnosprawnych. Współtworzył ruch Wiara i Światło na Lubelszczyźnie. Socjolog po KUL. Był wiceprezesem Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych. Pracował w samorządach, m.in. kierował Miejskim Zarządem Domów Pomocy Społecznej we Wrocławiu, zasiadał w Sejmiku Województwa Dolnośląskiego. Był posłem przez dwie kadencje i przez dwie kadencje senatorem Platformy Obywatelskiej.

Jakub Gajewski
Inżynier, architekt krajobrazu, ogrodnik i miłośnik roślin. Praktykował w Instytucie Włókien Naturalnych pod okiem prof. Lidii Grabowskiej. Współzałożyciel Wolnych Konopi, często reprezentuje Ruch w mediach i debatach o polityce narkotykowej. Użył konopi w leczeniu obojga rodziców, z zaskakująco dobrym skutkiem. Pomaga wielu chorym, doradza. Stał się znany w całej Polsce, gdy w kwietniu 2015 został zatrzymany za import oleju z konopi. Grozi mu nawet 15 lat więzienia, ale ujmują się za nim różne środowiska, w mediach pojawiły się komentarze w jego obronie.

Lidia Gątek
Lekarka ze specjalizacją chorób wewnętrznych, medycyny rodzinnej i medycyny pracy, ukończyła też studia zarządzania placówkami ochrony zdrowia. Pracowała jako lekarz rodzinny, była dyrektorem Miejsko-Gminnego Centrum Medycznego. WOL-MED. Działaczka samorządowa, była radną kolejno Rady Gminy, Powiatu i Sejmiku Wojewódzkiego. Działa społecznie w lokalnych klubach sportowych, Ochotniczej Straży Pożarnej i kole gospodyń wiejskich. W 2011 r. uzyskała mandat poselski jako bezpartyjna kandydatka z listy PO w okręgu krakowskim

Ewa Gryt
Absolwentka Uniwersytetu Rolniczego w Krakowie, bizneswoman. Od 10 lat popularyzuje uprawy konopi przemysłowych, edukuje rolników, jako jedna z nielicznych ma zezwolenie na kontraktację konopi na tere.nie całego kraju. Wierzy w przywrócenie pozycji konopi jako kluczowej rośliny uprawnej w Polsce. Założyła sklep z produktami konopnymi. Stara się o unijny grant na badania kliniczne terapii cannabisowej.

Dorota Gudaniec
Jest zwana „matką polskiej marihuany medycznej”. Ma czwórkę dzieci, zasłynęła z swej upartej walki o życie najmłodszego, sześcioletniego dziś Maksa, który choruje na lekooporną padaczkę. „Wychodziła” zgodę na import oleju z konopi. Podanie oleju z konopi przez dr Bachańskiego radykalnie poprawiło stan dziecka. Z wykształcenia ekonomistka, mieszka pod Wrocławiem. Założycielka i prezeska fundacji Krok Po Korku, której celem jest opieka nad osobami niepełnosprawnymi oraz chorymi i ich rodzinami. Organizatorka seminariów o leczeniu konopiami, współorganizatorka wysłuchania publicznego w Sejmie 8 czerwca 2015, jedna z inicjatorek tej konferencji oraz inicjatywy Lista Oczekujących.

Partyk Jaki
Politolog. Działacz samorządowy, specjalista od marketingu i logistyki. Wiceprezes Stowarzyszenia „Stop Korupcji”, członek klubu „Gazety Polskiej” w Opolu, od 2003 r. w Forum Młodych PiS. W 2006 r. przystąpił do Platformy Obywatelskiej i został wybrany do opolskiej rady miasta, wkrótce potem ponownie związał się z PiS. Wybrany na posła PiS, w 2012 współtworzy nową partię Solidarna Polska oraz klub poselski Zjednoczona Prawica. Pomysłodawca obywatelskiej inicjatywy ustawodawczej zwiększenia liczby lekcji historii w szkołach ponadgimnazjalnych.

Paulina Janowicz
Matka pięcioletniej Julii i trzyletniej, niepełnosprawnej Oli, chorej na ciężką postać padaczki lekoopornej. Leczy dziecko olejem z konopi. Angażuje się w walkę o legalizację terapii cannabisowej w Polsce. Mieszka we Wrocławiu. Absolwentka wydziału prawa, administracji i ekonomii Uniwersytetu Wrocławskiego - kierunek administracja.

Jerzy Jarosz
Anestezjolog, specjalista leczenia bólu i medycyny paliatywnej. Kierownik Zakładu Anestezjologii Centrum Onkologii w Warszawie (1986 - 2004 i 2010 – 2013), gdzie współtworzył też Poradnię Leczenia Bólu (1986) i Zakład Medycyny Paliatywnej (2005). Współzałożyciel Hospicjum Onkologicznego w Warszawie, jego pierwszy Prezes i wieloletni Lekarz Naczelny - Wolontariusz. Przez 12 lat Konsultant Medycyny Paliatywnej na Mazowszu. Ekspert WHO w programach zwalczania raka.
Prezydent Międzynarodowego Towarzystwa Medycyna Integracyjna. Wykładowca. Współpracownik Instytutu Medycyny Klinicznej i Doświadczalnej PAN. Od sześciu lat prowadzi badania kliniczne skuteczności produkowanego z konopi leku Sativex w leczeniu bólu.

Mateusz Kaczmarczyk
Mieszka w Rybniku, informatyk. Choruje na chorobę Leśniowskiego Crohna (nieswoiste zapalenie jelita). Nieskutecznie leczony m.in. sterydami, sięgnął po konopie, co radykalnie poprawiło stan jego zdrowia. Jak sam przyznaje, robi to nielegalnie. Regularnie jeździ też do Czech, gdzie pali marihuanę. Otwarcie opowiada o swoich doświadczeniach, chce w ten sposób przyczynić się do zmiany prawa.

Pavel Kubu
Lekarz, specjalista informatyki medycznej, profilaktyki i zdrowia publicznego, zwłaszcza w dziedzinie uzależnień. Od 2006 r przewodniczący Komisji Etyki w Narodowym Centrum Monitorowania Narkotyków i Narkomanii.
Od 2012 członek komitetu sterującego czeskiej służby zdrowia, a od 2013 w zarządzie organizacji Kopac – ruchu pacjentów medycznej marihuany. Działa też w firmie badawczej Konomed. W obu organizacjach skupia się na badaniu terapii cannabisowej a także edukacji pracowników służby zdrowia, pacjentów i ich opiekunów oraz wspiera rozwój nowych metod profilaktyki i leczenia.

Aleksander Kwaśniewski
W PRL dziennikarz i działacz socjalistycznych organizacji studenckich, minister w ostatnich rządach komunistycznych (1985-1989), przy Okrągłym Stole zwolennik kompromisu z „S”. Po 1989 r. współtwórca Socjaldemokracji RP i przewodniczący SLD. W 1995 r. zwyciężył w II turze Lecha Wałęsę i został prezydentem. Wybory w 2000 r. wygrał ponownie w I turze. Miał udział w wejściu Polski do NATO i UE, angażował się w politykę na rzecz demokratyzacji Ukrainy i w pojednanie polsko-żydowskie. W 2000 r. podpisał restrykcyjną ustawę narkotykową. W 2012 r. został członkiem Światowej Komisji ds. Polityki Narkotykowej (która wzywa da zakończenia „wojny z narkotykami”). Przyznał się do błędu: „Zakładaliśmy, że prawo do za posiadanie nawet minimalnej ilości narkotyków, nawet marihuany, zwiększy skuteczność walki z handlarzami. Zakładaliśmy, że perspektywa więzienia odstraszy ludzi od używania narkotyków i tym samym obniży popyt na nie. Myliśmy się w obu sprawach". W „Gazecie Wyborczej” postulował, by „nie karać za skręta”.
rać za skręta”.

Wanda Nowicka
Lewicowa działaczka społeczna, feministka. Wicemarszałkini Sejmu.Mandat zdobyła z listy Ruchu Palikota, ale w 2013 r. opuściła klub RP), wcześniej jako bezpartyjna kandydowała z list Solidarności Pracy, Unii Pracy, SLD i Europy Plus. W 1990 r. współzakładała Stowarzyszenia na rzecz Państwa Neutralnego Światopoglądowo Neutrum, a w 1992 r. Federację na rzecz Kobiet i Planowania Rodziny, której przewodzi. Aktywna obrończyni praw reprodukcyjnych kobiet działała, także w europejskiej sieci ASTRA i jako ekspertka WHO (Światowej Organizacji Zdrowia). Członkini Rady Programowej Kongresu Kobiet. Organizatorka i uczestniczka setek debat, konferencji i inicjatyw. Przyznaje Nagrodę Kryształowego Świecznika za wkład w budowanie świeckiego państwa, zajmuje się takimi kwestiami, jak prawo do in vitro, równościowa edukacja, cierpienia kobiet i dzieci gdy mężczyzna nie płaci alimentów. Opowiada się za jak najszybszą legalizacją medycznej marihuany. Laureatka Nagroda Tęczowego Lauru (2000) i specjalnego wyróżnienia nowojorskiej New School for Social Reasearch (2008)

Piotr Pacewicz
Dziennikarz, aktywista, dr psychologii. W stanie wojenny redaktor podziemnego „Tygodnika Mazowsze”, sekretarz Bronisława Geremka przy Okrągłym Stole. Jeden z założycieli "Gazety Wyborczej", jej wice naczelny (1995-2010). Twórca głośnych akcji społecznych "Rodzić po ludzku", "Szkoła z klasą", "Narkopolacy", "Media bez kobiet", "Polska biega". Feminista, walczy też o prawa osób LGBTQ. Współautor książki "Zakazane miłości. Seksualność i inne tabu", autor programu TV i książki "Pociąg osobowy". Odznaczony Tęczowym Laurem (2000), nagrodą Hiacynt (2008), międzynarodową nagrodą „Tolerancja″ (2007) i Nagrodą Różnorodności Kongresu Kobiet (2014).

Aleksandra Pezda

Aleksandra Pezda - dziennikarka, publicystka, specjalizuje się w edukacji. Autorka książki „Koniec Epoki Kredy. Internet dla nauczycieli i rodziców” – przewodnika po internecie. Kilkanaście lat publikowała w „Gazecie Wyborczej”, m.in. o tym, jak dzisiejsza szkoła odnajduje się wobec wyzwań cywilizacji cyfrowej. Współautorka i prowadząca wielu konferencji i debat, dotyczących współczesnej edukacji. Prowadzi w radiu TOK FM wtorkowe wieczory, a w nich audycje „Gra w klasy” i „Jestem z miasta”.

Paulina Piechna-Więckiewicz
Działaczka społeczna i samorządowa, od 2006 radna Rady Warszawy, od 2012 wiceprzewodnicząca Rady Krajowej SLD.Wcześniej przewodnicząca Federacji Młodych Socjaldemokratów. Na FB pisze o sobie: „działam wspólnie z innymi młodymi ludźmi w lewicowej partii, uczestniczę w Paradach Równości, w happeningach, wtedy kiedy jest miło ale również wtedy kiedy zewsząd dopada nas agresja a najmilszym epitetem jest ” młody komuch”.

Monika Płatek
Feministka, prawniczka, profesorka w Instytucie Prawa Karnego Uniwersytetu Warszawskiego. Jest ekspertką i konsultantką wielu organizacji międzynarodowych i krajowych, m.in. OBWE, Open Society Institute w Nowym Jorku , członkinią międzynarodowej rady programowej „Journal of Law and Society”. Założyła i była przez wiele lat prezeską Polskiego Stowarzyszenia Edukacji Prawnej. Wykładała na wielu uniwersytetach na świecie (w Budapeszcie, Oslo, Waszyngtonie, Wilnie). Skupia się na prawach człowieka, w tym kobiet i przeciwdziałaniu przemocy wobec kobiet, tropi naruszenia prawa i Konstytucji w życiu publicznym. Zdecydowana w sądach, zażarta polemistka, ceniona za występy w mediach.

Dorota Rogowska-Szadkowska
dr nauk medycznych, specjalistka chorób zakaźnych. Pracuje w Zakładzie Medycyny Rodzinnej i Pielęgniarstwa Środowiskowego Uniwersytetu Medycznego w Białymstoku. Współtwórczyni jednego z pierwszych w Polsce oddziałów i poradni zajmujących się chorymi z HIV/AIDS, tym tematem zajmuje się od ponad 20 lat. Autorka ponad 100 publikacji naukowych i popularnonaukowych o HIV/AIDS, m.in. „Żyć z wirusem. Poradnik dla osób żyjących z HIV". Ostatnio napisała dobrze udokumentowaną książkę „Krótka historia hipokryzji czyli dowody na istnienie terapeutycznych własności marihuany” (czeka na publikację).

Karol Rogulski
bydgoszczanin, mechanik monter, na rencie Choruje na chorobę Leśniewskiego Crohna, od 2009 leczony m.in. sterydami, po trzech operacjach wycięcia choroby kawałków jelit, ale objawy wracały. W 2012 znalazł w internecie informacje o leczeniu marihuanę medyczną. Próbował kupić na czarnym rynku, ale parę razy „naciął się”, zaczął więc uprawiać własne konopie dobrej jakości. W 2014 r prokuratora postawiła mu zarzut nielegalnej uprawy 17 roślin, dostał dozór policyjny, policja zarekwirowała plantację, lampy a nawet waporizer (urządzenie pozwalajaće wdychać opary). Odbyły się już cztery rozprawy, kolejna – 28 lipca. Rogulskiemu grozi nawet 10 lat więzienia.

Bożidar Radisic
Słoweniec, założyciel organizacji Onej propagującej marihuanę zarówno w celach leczniczych, jak rekreacyjnych. - Używanie konopi to ludzkie prawo - mówi. Praktyk leczenia olejem uzyskiwanym z konopi metodą Ricka Simpsona (60 gram marihuany medycznej podawanej doustnie lub w czopkach przez 73 dni). Podaje, że wśród 150 pacjentów chorujących na nowotwory piersi, prostaty, nerek, chłoniaki, a także poważne choroby neurologiczne, jak choroba Parkinsona, epilepsja, stwardnienie zanikowe itp. po kuracji 122 osoby są w dobrym stanie zdrowia, a 17 całkiem wyzdrowiało. Zmarło 11 osób. W 2012 r został zatrzymany przez słwoeńską policję, pod zarzutem nielegalnej uprawy kilku krzaków konopi w swoim ogrodzie. Wypuszczony z aresztu po podjęciu strajk głodowego.

Steph Sherer
Założycielka (2002) i dyrektorka American Safe Access, największej w USA (ponad 50 tys. członków) organizacji zrzeszającej pacjentów, lekarzy, naukowców i obywateli zainteresowanych promowaniem bezpiecznego i legalnego dostępu do marihuany w celów terapeutycznych i naukowych. Sama była pacjentką terapii cannabisowej. ASA przeszkoliła ponad 100 tysięcy osób w USA, współpracowała w zmianach legislacyjnych w 34 stanach. Sherer reprezentowała interesy pacjentów w Kongresie, miała też gościnne wykłady na najlepszych uniwersytetach. Jest uznaną w wielu krajach znawczynią problemu, jak wyrażać interesy pacjentów medycznej marihuany. ASA wypracowała też standardy dystrybucji, uprawy, analizy i produkcji, pakowania i etykietowania medycznej marihuany.

Agnieszka Sieniawska
Od 2011 r. przewodnicząca Polskiej Sieci Polityki Narkotykowej. Absolwentka prawa Wydziału Prawa i Administracji Uniwersytetu Warszawskiego, po studiach pracowała w inicjatywie społecznej Rzecznika Praw Osób Uzależnionych. Od 2009 r. prowadziła zarówno pomoc prawną, jak i działalność na rzecz zmiany prawa narkotykowego. Autorka części prawnej raportów Rzecznika Praw Osób Uzależnionych z 2011 r. i 2013 r. Brała udział w pracach nad nowelizacją prawa narkotykowego (2011). Od 2008 r. koordynatorka programu European Drug Policy Inititive prowadzonego przez węgierską organizację Hungarian Civil Liberties Union.

Stanisław Sojka
Słynny wokalista jazzowy i popowy, pianista, gitarzysta, skrzypek, kompozytor, aranżer. Debiutował w chórze kościelnym, w wieku 14 lat był kościelnym organistą. Studiował w Akademii Muzycznej w Katowicach. Mając 19 lat debiutował głośnym recitalem w Filharmonii Narodowej w Warszawie. Pierwsza Złotą Płytę zdobył już w wieku 23 lat. Grał i śpiewał z triem Karolaka, Wojciechem Urbaniakiem, a także z Rayem Charlesem i Tadeuszem Nalepą. W 1991 r. nagrał słynną płytę Acoustic, a Polskę podbiła piosenka „Tolerancja (na miły Bóg)", napisaną na koncert na rzecz chorych na AIDS, którego był jednym z inicjatorów. Komponował muzykę i śpiewał sonety Szekspira, a także „Tryptyk rzymski” Karola Wojtyły. Śpiewa teksty wielu poetów. Oddawał muzyczny hołd Agnieszce Osieckiej i Czesławowi Niemenowi. W 2011 r. otrzymał Grand Prix Festiwalu w Opolu za całokształt twórczości. Angażował się politycznie w kampanię PiS w 2005 r. oraz w liczne akcje społeczne m.in. w projekcie „Mama Afryka”. Jego występ na naszej konferencji – nieodpłatny – jest kolejnym gestem społecznym artysty.

Adam Wierzba
Jego przypadek jest głośny w sieci. Jak podaje, w 112 dni wyleczył się z chłoniaka anaplastycznego przy pomocy oleju z konopi. Wylicza, że kosztowało go to 35 tys. zł. Jednocześnie zamienił dietę na głównie warzywną i nie używał żadnych innych lekarstw. Mieszka w wiosce pod Gdańskiem, przed chorobą grał w piłkę nożną, obecnie pracuje na lotnisku.

Jerzy Zięba
Ukończył Akademię Górniczo-Hutniczą, ale od 20 lat zajmuje się naturoterapią - stosuje i propaguje naturalne metody leczenia i zapobiegania chorobom przewlekłym i nowotworom. Publikuje artykuły w prasie, prowadzi wykłady, występuje w stacjach telewizyjnych. Jest dyplomowanym hipnoterapeutą klinicznym w Australii i USA. Ma liczne grono entuzjastycznych zwolenników i naśladowców.

MEDYCZNE STOSOWANIE MARIHUANY W NIEKTÓRYCH KRAJACH ŚWIATA

Od wielu dziesiątków lat prowadzona jest na świecie polityka narkotykowa zakazująca stosowania pewnych substancji, które uznano za szkodliwe. W większości krajów świata marihuana wpisana jest na listy substancji najbardziej groźnych, a co za tym idzie – jej posiadanie, uprawa, handel są zagrożone karą pozbawienia wolności.

USA

W USA, mimo jednych z najbardziej restrykcyjnych na świecie przepisów związanych z narkotykami, marihuana jest najczęściej używaną substancją psychoaktywną. Ale w ciągu ostatnich lat zauważono także, że niektórym pacjentom pomaga w znoszeniu dolegliwości, chorób, z którymi konwencjonalna medycyna sobie nie radzi. Pierwszym stanem, w którym zaaprobowano medyczne stosowanie marihuany była Kalifornia, w której od 1996r. lekarze mogą przepisywać ją swoim pacjentom. Jednak już w tym samym roku Prezydent Bill Clinton zaaprobował rozesłanie listów do lekarzy praktykujących w Kalifornii i Arizonie z ostrzeżeniem, że marihuana – zgodnie z prawem federalnym – pozostaje nielegalnym narkotykiem, tak więc polecanie lub przepisywanie jej może grozić utratą licencji na wykonywanie zawodu. The American Medical Association wsparło opinię rządu^[1]. Prokurator Generalny ogłosił, iż lekarzowi przepisującemu ją swoim pacjentom grozi wstrzymanie finansowania kosztów leczenia z systemu Medicare i Medicaid, mogą być także postawieni w stan oskarżenia o popełnienie przestępstwa federalnego^[2].

W 2001r. sędzia Sądu Najwyższego, Clarence Thomas, wyraził opinię, że marihuana „nie jest obecnie akceptowana w używaniu medycznym”, tak więc zgodnie z regulacjami federalnymi nie jest dopuszczalne stosowanie jej w celach medycznych^[3].

W 2005r., kiedy medyczne stosowanie marihuany zalegalizowano już w 10 stanach, Sąd Najwyższy USA orzekł, że niezależnie od regulacji stanowych, na podstawie prawa federalnego możliwe jest aresztowanie i postawienie w stan oskarżenia lekarzy przepisujących lub wydających marihuanę, a także pacjentów którzy ją posiadają lub hodują^[4]. Wyrok dotyczył dwóch mieszkanek Kalifornii, z których jedna miała nieoperacyjny guz mózgu i cierpiała na zespół wyniszczenia, a przyjmowana marihuana zmniejszała jej przewlekły ból i poprawiała łaknienie, druga natomiast chorowała na przewlekłą chorobę kręgosłupa, powodującą przewlekły, silny ból^[5]. W 2002r. do mieszkania jednej z tych kobiet wkroczyli lokalni policjanci i agenci Drug Enforcement Agency (DEA). Lokalni policjanci uznali używanie przez nią marihuany za zgodne z prawem, agenci federalni skonfiskowali jej zapas i zniszczyli 6 roślin marihuany, powołując się na federalny Controlled Substance Act (CSA) z 1970r. CSA powstał w czasie prezydentury Richarda Nixona, w ramach zapoczątkowanej przez niego „wojny z narkotykami”, w którym marihuanę wraz z heroiną i LSD zaklasyfikowano do grupy I (Schedule I) substancji, które „mają duży potencjał uzależniający, nie mają zaakceptowanych zastosowań medycznych i nie mają akceptowalnego bezpieczeństwa do używania w nadzorowanych medycznie badaniach”. Stosowanie marihuany jest ściśle zakazane, z wyjątkiem badań naukowych, zaaprobowanych wstępnie przez FDA^[5]. Kobieta cierpiąca na zespół wyniszczenia i jej lekarz argumentowali, że bez dostępu do uprawianej przez nią samą marihuany po prostu umrze^[6], co nie wpłynęło na orzeczenie sędziego.

W tym czasie około 115 000 osób w 10 stanach, w których zalegalizowano hodowlę, posiadanie i używanie jej w celach medycznych, otrzymało zalecenie jej przyjmowania od swoich lekarzy. Poza Kalifornią były to Alaska, Kolorado, Hawaje, Maine, Montana, Nevada, Oregon, Vermont i Waszyngton. Trzy tygodnie po ogłoszeniu wyroku Sądy Najwyższego także stan Rhode Island zalegalizował medyczne stosowanie marihuany. Jeden z onkologów przepisujących ją swoim pacjentom tłumaczył, że marihuana pomaga w stymulowaniu apetytu lub zmniejszaniu nudności wielu jego pacjentom, ale innym przeszkadza jej działanie psychoaktywne^[6]. W dyskusji, która nastąpiła po tym wyroku podkreślano, że zakaz przepisywania przez lekarzy marihuany terminalnie chorym pacjentom jest po prostu nieludzki, gdyż dla nieuleczalnie chorych, cierpiących nad miarę, dla umierających ludzi, którym oficjalna medycyna nie pomaga w zmniejszeniu cierpienia, nie może też przywrócić zdrowia, nie są problemem ewentualne późne następstwa jej przyjmowania, ani ewentualne uzależnienie. W opinii autorów artykułu hipokryzją jest zakaz stosowania marihuany, jeśli pozwala się na przepisywanie morfiny, dla której różnica między wielkością dawki usuwającej ból a dawką śmiertelną jest niewielka, nie ma natomiast ryzyka śmierci z powodu palenia marihuany^[2].

Dopiero w październiku 2009r. Departament Sprawiedliwości rozesłał memorandum do amerykańskich prokuratorów, w którym stwierdzono, że środki federalne nie powinny być używane do oskarżania osób, których działania są zgodne z prawem stanowym, zezwalającym na medyczne stosowanie marihuany^[7].

W 2010r. prawo 14 stanów ułatwiało dostęp do medycznie stosowanej marihuany (Tabela 1.), ale nie stworzono żadnych standardów dotyczących jej siły działania, czystości, dawkowania. Prawo tych stanów zezwala pacjentom na używanie i posiadanie różnych ilości marihuany w celach medycznych, bez obaw o sankcje karne. Zezwala także opiekunom pacjentów, osób dorosłych, które zgodzą się asystować przy medycznym używaniu marihuany przez pacjentów, na jej posiadanie, ale nie na używanie. W większości stanów prawo chroni zakwalifikowanych do terapii pacjentów, jednak w różnych stanach kwalifikowanie definiowane jest różnie. Niektóre stany chronią pacjentów, u których rozpoznano wyniszczające schorzenie lub mają pisemną dokumentację choroby otrzymaną od lekarza, w której lekarz stwierdza, że pacjent może osiągnąć korzyści z medycznego używania marihuany lub że potencjalne korzyści z jej używania z dużym prawdopodobieństwem przeważają nad ryzykiem dla zdrowia. Z kolei definicja „wyniszczającej choroby” jest różna w poszczególnych stanach. Na ogół obejmuje HIV/AIDS, wyniszczenie, nowotwory, jaskrę, padaczkę i inne choroby przebiegające z drgawkami, silne i przewlekłe bóle, silne nudności, skurcze mięśni w przebiegu stwardnienia rozsianego lub choroby Crohna. Prawie wszystkie stany, z wyjątkiem dwóch, zezwalają na dodawanie do tej listy chorób zatwierdzonych przez lokalny wydział zdrowia.

Prawa stanowe nie zajmują się także kwestią sposobów otrzymywania marihuany. Wszystkie, z jednym wyjątkiem, zezwalają pacjentom lub ich opiekunom na jej hodowlę. Tylko prawo stanu New Jersey nie pozwala na to, ale zezwala na powstanie ośrodków terapii alternatywnych, które będą wypełniać pisemne instrukcje lekarzy. Prawo stanowe ogranicza ilości marihuany, które pacjent lub jego opiekun może posiadać lub hodować, co też jest określone arbitralnie i znacząco różni się między stanami.

W czasie sprawowania urzędu przez prezydenta Baracka Obamę amerykański Departament Sprawiedliwości może nie stawiać w stan oskarżenia pacjentów używających marihuanę zgodnie z prawem obowiązującym w ich stanie, jednak prawo federalne nie uległo zmianie, a następna administracja może powrócić do poprzednich działań^[7].

W czerwcu 2010r. amerykański Department of Veterans Affairs formalnie zezwolił pacjentom, leczonym w sieci nadzorowanych przez departament szpitali i przychodni na używanie marihuany w celach medycznych, w stanach w których jest to legalne^[8]. Weterani o taką zgodę zabiegali od kilku lat. Nie zezwolono lekarzom pracującym w placówkach podlegających Departamentowi na przepisywanie marihuany, uspokojono tylko pacjentów obawiających się, że używanie jej pozbawi ich dostępu do przepisywanych im przez lekarzy departamentu środków przeciwbólowych, jeśli będą ich potrzebowali. Zgodnie z obowiązującymi dotąd przepisami weteranom można było odmówić leków przeciwbólowych, jeśli wykryto w ich moczu obecność nielegalnych narkotyków, wśród których jest też marihuana. Weterani wojny wietnamskiej byli pierwszą grupą żołnierzy używających marihuany w celach medycznych, teraz przyjmują ją kolejne pokolenia weteranów wojen. Jednak w dalszym ciągu medyczna marihuana nie jest dostępna w większości stanów.

W badaniach przeprowadzonych wśród ponad 4 000 osób aplikujących w USA o medyczne rekomendacje dla używania marihuany w celach medycznych między 2001 a 2007 rokiem wykazano, że wiele z tych osób rozpoczęło przyjmowanie marihuany – nielegalnej – w czasie, kiedy było nastolatkami, a wraz z upływem czasu przekonało się, że poza łagodzeniem problemów emocjonalnych pomaga także łagodzić dolegliwości fizyczne. W badaniach nie potwierdzono, by palenie marihuany (preferowany sposób jej przyjmowania) było „furtką” do przyjmowania innych nielegalnych narkotyków. Wprawdzie wiele osób próbowało także LSD (substancja psychoaktywna, skrót od niem.: Lyserg-Saure-Diethylamid), psylocibiny, kokainy i/lub MDMA (pochodna metamfetaminy 3,4-Metylenodioksymetamfetamina), ale przewlekle paliło tylko marihuanę, a używanie przez nich alkoholu uległo zmniejszeniu. Marihuana wywierała korzystny wpływ na większość badanych, chroniąc przed przyjmowaniem innych, potencjalnie bardziej szkodliwych narkotyków. Dla większości badanych była skutecznym anksjolitykiem/antydepresantem, działającym równie dobrze lub lepiej, niż wiele aktualnie dostępnych środków farmakologicznych przepisywanych z powodu takich samych dolegliwości^[9].

HOLANDIA

W 1997r. w Holandii zakazano przepisywania marihuany na receptę, mimo że była sprzedawana w małych ilościach w coffie-shops. Zakaz miał dotknąć około 400 pacjentów. Firma Company Maripharm, mieszcząca się w Amsterdamie, produkowała w tym czasie 3 kg marihuany miesięcznie i dystrybuowała ją do 240 spośród 1300 holenderskich aptek. Firma deklarowała, że jej produkt jest czysty i wolny od bakterii, a zawartość THC (substancja psychoaktywna, skrót od ang.: TetraHydroCannabinol) jest stała i wynosi 10,8%. Wyrażano też obawy, że marihuana w coffie shops może mieć różne stężenia THC, może być też zanieczyszczona drobnoustrojami, które mogą być niebezpieczne dla pacjentów z osłabionym układem immunologicznym^[10]. Od września 2003r. marihuana ponownie stała się dostępna w celach medycznych w holenderskich aptekach, zezwolono na legalny dostęp do niej pacjentom, którym przepisze ją lekarz^{[ ]}. Rządowa agenda Office of Medical Cannabis (OMC) zezwoliła na przepisywanie marihuany pacjentom cierpiącym na spastyczność mięśni połączoną z bólem (stwardnienie rozsiane, urazy kręgosłupa), nudności i wymioty (związane z chemioterapią lub radioterapią nowotworów i skojarzoną terapią antyretrowirusową), przewlekły ból, zespół Gilles de la Tourette, a także w terapii paliatywnej nowotworów i AIDS.

W okresie od września 2003r. do stycznia 2004r. przeprowadzono badania wśród 200 pacjentów realizujących recepty na marihuanę. Wykazano w nich, że większość kupujących miała mniej, niż 30 lat, 2/3 stanowiły kobiety, większość przyjmowała marihuanę także przed wrześniem 2003r., a nowi pacjenci stanowili tylko 40%. Marihuana przyjmowana była najczęściej 1 do 4 razy dziennie w postaci herbaty (70%), a tylko 1/5 pacjentów paliła ją. Jednak ponad 80% pacjentów marihuanę używaną w celach medycznych ciągle kupowało z nielegalnych źródeł. W pewnym stopniu tłumaczono to niechęcią lekarzy do przepisywania marihuany z powodu trwającej nieustannie dyskusji o jej niesprawdzonej skuteczności, ale także tym, że ceny marihuany w aptekach są wyższe, niż w coffie-shops – medyczna marihuana nie jest refundowana. Według ocen Office of Medical Cannabis w 2003r. ponad 10 000 osób przyjmowało marihuanę z powodów medycznych, najczęściej z powodu przewlekłych bólów i skurczy/sztywności mięśni^[11].

KANADA

W lipcu 2001r. rząd Kanady zezwolił na palenie w celach medycznych marihuany, przepisywanej przez lekarzy trzem kategoriom pacjentów: do pierwszej należą terminalnie chorzy, którym nie pozostało więcej, niż 12 miesięcy życia, do drugiej osoby ze specyficznymi objawami związanymi ze stwardnieniem rozsianym, urazami rdzenia kręgowego, nowotworami, HIV/AIDS, ciężkim zapaleniem stawów i padaczką, pacjentom, doświadczającym poważnych objawów spowodowanych nowotworami, zakażeniem HIV, stwardnieniem rozsianym i padaczką. Trzecią kategorię stanowią chorzy na inne choroby, dla których terapia konwencjonalna nie jest skuteczna, po uzyskaniu zgody dwóch lekarzy specjalistów^[13]. Stało się to w następstwie wyroku Sądu w Ontario, który dał rządowi rok na złagodzenie prawa dotyczącego medycznego stosowania marihuany, w przeciwnym bowiem razie zalegalizuje ją dla wszystkich, także do rekreacyjnego palenia. Sąd Apelacyjny Ontario uznał, że obowiązująca ustawa (Controlled Drugs and Substances Act) narusza prawo chorych ludzi, zmuszając ich do wyboru między „zdrowiem a więzieniem”. Wprawdzie zezwalano już wyjątkową na dostępność do stosowania marihuany w celach medycznych, ale kryteria dostępności były tak sformułowane, że tylko 50 chorym przyznano takie prawo^[12]. Nowe regulacje zezwalają ludziom uprawiania marihuany do własnego użytku lub upoważnionym przez nich osobom na hodowanie jej dla nich na zasadach niekomercyjnych. Jednak kupowanie nasion pozostaje nielegalne. Dlatego lekarze zwracają uwagę na to, że nie wiedzieć, jaką moc lub jakość ma używana przez ich pacjentów marihuana.

Użytkownicy i hodowcy używanej w celach medycznych marihuany będą otrzymywali karty identyfikacyjne, ze zdjęciem, dla uniknięcia zatrzymania przez policję. Użytkownicy mogą posiadać maksymalny zapas zabezpieczający przyjmowanie marihuany przez 30 dni, co wylicza się na podstawie dawki dobowej przepisanej przez lekarza. Jednakże Kanadyjskie Towarzystwo Medyczne (ang. Canadian Medical Association, CMA) przewidywało po wejściu w życie ustawy, że lekarze nie będą chcieli uczestniczyć w tego rodzaju terapii z powodu braku wiarygodnych dowodów naukowych wspierających używanie marihuany w celach medycznych, braku informacji o nieznanych działaniach ubocznych i obaw o nie do końca uregulowane zasady dostaw. Dawny szef CMA twierdzi, że postawiono lekarzy w trudnej sytuacji, gdyż muszą udzielać pacjentom informacji o ryzyku i korzyściach przyjmowania medycznej marihuany mimo braku jednoznacznych informacji na ten temat. Mogą im pomóc wyniki 5- letniego programu badawczego, który ma badać skuteczność marihuany w terapii zespołu wyniszczenia u pacjentów z HIV/AIDS, na który przeznaczono 5,7 miliona dolarów kanadyjskich^[13].

Od 2002r. marihuana do celów medycznych produkowana jest w Kanadzie przez Praire Plant System Inc, z upoważnienia Health Canada. Wiosną 2004r. zaczęto dystrybuować wśród pacjentów marihuanę pochodzącą tylko z kwiatów konopi, uwzględniono też uwagi użytkowników dotyczące sposobu rozdrobnienia konopi, wilgotności i wyższej zawartości THC, co przyczyniło się do zwiększenia liczby osób używających jej w celach medycznych^[14]. Jednak także w tym kraju nie opracowano zaleceń dotyczących dawkowania. Zgodnie z obowiązującym w Kanadzie prawem lekarz może wypisywać tyle marihuany, ile on i jego pacjent uważają za konieczne. Jednak pod koniec 2006r. na stronie internetowej Health Canada pojawiło się zalecenie, by nie wypisywać więcej, niż 1 – 3 g na dobę, niezależnie od stanu klinicznego pacjenta i drogi podawania (inhalacja, połykanie lub obie)^[15]. Takie zalecenia sformułowano mimo dostępności danych z pierwszego badania dotyczącego racjonalnego dawkowania marihuany, którego autorzy zalecają dawki od 0,05 do 7,4 g na dobę, w zależności od stężenia THC w marihuanie, które waha się od 5% do 30%^[16]. Skuteczność kliniczna marihuany zależy od sposobu jej przyjmowania i zawartości THC, wielu pacjentów przyjmowało wcześniej większe ilości.

PODSUMOWANIE

Marihuana w celach medycznych stosowana była od setek lat, łagodząc dolegliwości w wielu chorobach, na które nie było wówczas, a często nie ma też obecnie, skutecznie pomagających leków. Sytuacja zaczyna się powoli zmieniać. Jak wspomniano, w niektórych krajach dopuszcza się już jej stosowanie w celach medycznych. Zaczynają ukazywać się wyniki badań nad skutecznością i bezpieczeństwem marihuany w terapii niektórych chorób. W badaniach prowadzonych pod koniec lat 90. wśród ponad 65 000 osób nie wykazano, by używanie marihuany wpływało na zwiększenie śmiertelności zarówno kobiet, jak i mężczyzn^[17]. W naszym kraju marihuana pozostaje ciągle na liście substancji zakazanych.

oprac. dr n. med. Dorota Rogowska-Szadkowska[1]

Piśmiennictwo

1. Charatan FB. Doctors penalised for prescribing cannabis. Brit Med J 1997;314:92.
2. Kassirer JP. Federal foolishness and marijuana. N Engl J Med 1997;336:336-7.
3. Wingerchul D. Cannabis for medical purposes: cultivating science, weeding out the fiction. Lancet 2004;364:315-6.
4. Hopkins Tanne J. US Supreme Court says no to marihuana. Brit Med J 2005;330:1408.
5. Gostin LO. Medical marihuana, American federalism, and the Supreme Court. JAMA 2005;294:842-4.
6. Okie S. Medical marijuana and the Supreme Court. N Engl J Med 2005;353:648-51.
7. Hoffman DE, Weber E. Medical marihuana and the law. N Engl J Med 2010;326:1453-7.
8. Frosch D. V.A. easing rules for users of medical marijuana. New York Times, July 23, 2010. NYTimes.com.
9. O’Connell TJ, Bou-Matar CB. Long term marijuana users seeking medical cannabis in California (2001-2007): demographics, social characteristics, patterns of cannabis and other drug use of 4 117 applicants. Harm Red J 2007;4:16 www.harmreductionjournal.com/ content/4/1/16.
10. Sheldon T. Medical marijuana provided at cost price. Brit Med J 1997;315:504.
11. Erkens JA, Janse AFC, Herings RMC. Limited use of medicinal cannabis but for labeled indication after legalization. Pharmacoepidemiol Drug Safety 2005;14:821-2.
12. Kondro W. Canadian court tells government to relax marijuana law for patients. Lancet 2000;356:575.
13. Kondro W. Medicinal marihuana users in Canada must carry identification cards. Lancet 2001;358:220.
14. Ware MA, Ducruet T, Robinson AR. Evaluation of herbal cannabis characteristics by medical users: a randomized trials. Harm Red J 2006;3:32.
15. Comeau P. New dosage limits for medical marijuana: but where’s the science? CMAJ 2007;177:556-7. Erratum: CMAJ 2008;178:66.
16. Carter GT, Weydt P, Kyashna-Tocha M, Abrams DI. Medicinal cannabis: rational guidelines for dosing. IDrugs. 2004 May;7(5):464-70.
17. Sidney S, Beck JE, Tekawa IS, Quensberry CP, Friedman GD. Marijuana use and mortality. Am J Public Health 1997;87:585-90.

Stan	Rok legalizacji w celach medycznych	Limity posiadania (1 uncja = 28,35 g)	Wskazania
Alaska	1998	1 uncja i 6 roślin (nie więcej, niż 3 dojrzałe)	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Hawaje	2000	1 uncja z każdej dojrzałej rośliny i 7 roślin (3 dojrzałe, 4 niedojrzałe)	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, anoreksja, ciężkie skurcze mięśni, zapalenia stawów, migrena, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Kalifornia	1996	8 uncji i 6 dojrzałych lub 12 niedojrzałych roślin – dla zarejestrowanych pacjentów	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, anoreksja, ciężkie skurcze mięśni, zapalenia stawów, migrena, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Kolorado	2000	2 uncje i 6 roślin (nie więcej, niż 3 dojrzałe)	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Maine	1999	2,5 uncji i 6 roślin	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*#, nasilone nudności*#, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni, brak łaknienia#, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Michigan	2008	2,5 uncji i 12 roślin	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wirusowe zapalenie wątroby typu C, choroba Alzheimera, zespół paznokciowo-rzepkowy, stwardnienie zanikowe boczne (choroba Lou Gehringa), wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni, choroby zapalne jelit lub choroba Crohna, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Montana	2004	1 uncja i nie więcej, niż 6 roślin	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Nevada	2000	1 uncja i nie więcej niż 3 dojrzałe i 4 niedojrzałe rośliny	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięsni, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
New Jersey	2010	2 uncje	Choroby nowotworowe (jeśli w stanie terminalnym), jaskra (jeśli oporna na konwencjonalne leczenie), HIV/AIDS, stwardnienie zanikowe boczne (choroba Lou Gehringa), wyniszczenie#, ciężki lub przewlekły ból#, nasilone nudności#, napady drgawek i/lub ciężkie skurcze mięśni, jeśli są oporne na konwencjonalne leczenie, stwardnienie rozsiane, dystrofia mięsni, choroby zapalne jelit lub choroba Crohna, przyjęcie do opieki w hospicjum lub terminalna choroba, gdy lekarz określi szanse przeżycia na mniej, niż 12 miesięcy, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Nowy Meksyk	2007	6 uncji, 16 roślin (4 dojrzałe, 12 niedojrzałych)	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wirusowe zapalenie wątroby typu C, wyniszczenie*, silny lub przewlekły ból*, bolesna neuropatia obwodowa, niepoddające się leczeniu nudności/wymioty, napady drgawek/padaczka, ciężkie skurcze mięśni, choroba Crohna, zespół wstrząsu pourazowego, stwardnienie zanikowe boczne (choroba Lou Gehringa), stwardnienie rozsiane, uszkodzenie rdzenia z niepoddającą się leczeniu spastycznością, pacjenci hospicjów, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Oregon	1998	24 uncje i do 6 roślin, nie więcej niż 3 dojrzałe	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, choroba Alzheimera, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Rhode Island	2006	2,5 uncji i nie więcej, niż 12 roślin	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wirusowe zapalenie wątroby typu C, choroba Alzheimera, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, silne skurcze mięśni, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
Arizona	2010	2,5 uncji, do 12 roślin	Choroby nowotworowe, HIV/AIDS, Wirusowe zapalenie wątroby typu C, jaskra, choroba Alzheimera, choroba Crohn’a, , ciężki lub przewlekły ból, napady drgawek ( w tym epilepsja), silne skurcze mięśni, silne nudności
Connecticut	2010	Miesięczna dawka	Choroby nowotworowe, HIV/AIDS, jaskra, choroba Parkinsona, epilepsja, choroba Crohn’a, kacheksja, zespół stresu pourazowego, zespół wyniszczenia oraz inne schorzenia, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe
DC	2010	2 uncje suszu	HIV/AIDS, choroby nowotworowe, jaskra, choroby charakteryzujące się poważnymi i uporczywymi skurczami mięśni takie jak stwardnienie rozsiane, pacjenci przechodzący chemio lub radioterapię
Dalaware	2011	5 uncji	Choroby nowotworowe, AIDS/HIV, zespół stresu pourazowego, choroba Alzhaimera, poważny i uciążliwymi ból, nie dający się zwalczyć innymi lekami,  kacheksja, nudności, stwardnienie rozsiane
Ilinois	2013	2,4 uncji na okres 14 dn	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS,  Wirusowe Zapalenie Wątroby typu C, choroba Crohn’a, choroba Alzhaimera, kacheksja, dystrofia mięśniowa, choroby rdzenia kręgowego, choroba Parkinsona, syndrom Touretta, torbiele Tarlova,  reumatoidalne zapalenie stawów,  drgawki kloniczne mięśni, dystonia, przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna, zespół Sjogrena , toczeń , śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego , miastenia, wodogłowie , zespół rzepki paznokci lub pozostałości po bólu kończyn, dystonia , dystrofia odruchowa , urazowe uszkodzenie mózgu
Maryland	2014	Miesięczna dawka	Kacheksja, anoreksja, uciążliwy ból, nudności,  ciężkie lub uporczywe skurcze mięsni oraz inne schorzenia dopuszczone przez władze stanowe
Massachussets	2012	Dwumiesięczna dawka	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, zapalenie  wątroby typu C, choroba Crohn’a, stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona oraz inne choroby uznane przez lekarza prowadzącego pacjenta.
Minnesota	2014	Miesięczna dawka	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, syndrom Touretta, choroba Parkinsona, epilepsja, ciężkie lub uporczywe skurcze mięśni, choroby terminalne z przewidywaną długością życia krótszą niż rok
New Hampshire	2013	Dwie uncje na okres 10 dni	Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS,  wirusowe zapalenie wątroby typu C,  anoreksja, wyniszczenie wywołane chemioterapią ,  przewlekłe zapalenie trzustki, choroba Crohn’a, choroba Alzhaimera, poważne i trwałe skurcze mięsni, choroby wywołujące trwały i uciążliwy ból na który nie pomagają inne leki, terminalny stan chorobowy, trwałe i silne nudności
New Yersey	2010	2 uncje	Epilepsja, spazmatyczność, jaskra, zespół wyniszczenia wynikający z chorób nowotworowych lub HIV/AIDS, stwardnienie zanikowe  boczne, stwardnienie rozsiane, choroba Crohn’a, nowotwór jeżeli lekarz stwierdził prognozę mniej niż 12 miesięcy życia oraz inne choroby zatwierdzone przez władze stanowe
New York	2014	Miesięczna dawka marihuany nie nadającej się do palenia	Choroby nowotworowe, HIV/AIDS, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane, uszkodzenia rdzenia kręgowego, zapalenia jelit, neuropatia, choroba Huntingtona,

* marihuana może być używana jeśli objawy związane są z przewlekłą, wyniszczającą chorobą lub jej leczeniem. # - marihuana może być stosowana w leczeniu tych objawów, jeśli zostaną spowodowane przez AIDS lub terapię albo nowotwory lub ich leczenie. Wszystkie stany wymagają potwierdzenia zamieszkiwania w nich