MEDYCZNE STOSOWANIE
MARIHUANY W NIEKTÓRYCH KRAJACH ŚWIATA
Od
wielu dziesiątków lat prowadzona jest na świecie polityka narkotykowa
zakazująca stosowania pewnych substancji, które uznano za szkodliwe. W
większości krajów świata marihuana wpisana jest na listy substancji najbardziej
groźnych, a co za tym idzie – jej posiadanie, uprawa, handel są zagrożone karą
pozbawienia wolności.
USA
W
USA, mimo jednych z najbardziej restrykcyjnych na świecie przepisów związanych
z narkotykami, marihuana jest najczęściej używaną substancją psychoaktywną. Ale
w ciągu ostatnich lat zauważono także, że niektórym pacjentom pomaga w
znoszeniu dolegliwości, chorób, z którymi konwencjonalna medycyna sobie nie
radzi. Pierwszym stanem, w którym zaaprobowano medyczne stosowanie marihuany
była Kalifornia, w której od 1996r. lekarze mogą przepisywać ją swoim
pacjentom. Jednak już w tym samym roku Prezydent Bill Clinton zaaprobował
rozesłanie listów do lekarzy praktykujących w Kalifornii i Arizonie z
ostrzeżeniem, że marihuana – zgodnie z prawem federalnym – pozostaje
nielegalnym narkotykiem, tak więc polecanie lub przepisywanie jej może grozić
utratą licencji na wykonywanie zawodu. The American Medical Association wsparło
opinię rządu[1]. Prokurator Generalny ogłosił, iż lekarzowi
przepisującemu ją swoim pacjentom grozi wstrzymanie finansowania kosztów
leczenia z systemu Medicare i Medicaid, mogą być także postawieni w stan
oskarżenia o popełnienie przestępstwa federalnego[2].
W 2001r. sędzia
Sądu Najwyższego, Clarence Thomas, wyraził opinię, że marihuana „nie jest
obecnie akceptowana w używaniu medycznym”, tak więc zgodnie z regulacjami
federalnymi nie jest dopuszczalne stosowanie jej w celach medycznych[3].
W 2005r., kiedy
medyczne stosowanie marihuany zalegalizowano już w 10 stanach, Sąd Najwyższy
USA orzekł, że niezależnie od regulacji stanowych, na podstawie prawa
federalnego możliwe jest aresztowanie i postawienie w stan oskarżenia lekarzy
przepisujących lub wydających marihuanę, a także pacjentów którzy ją posiadają
lub hodują[4]. Wyrok dotyczył dwóch mieszkanek Kalifornii, z których
jedna miała nieoperacyjny guz mózgu i cierpiała na zespół wyniszczenia, a
przyjmowana marihuana zmniejszała jej przewlekły ból i poprawiała łaknienie,
druga natomiast chorowała na przewlekłą chorobę kręgosłupa, powodującą
przewlekły, silny ból[5]. W 2002r. do mieszkania jednej z tych
kobiet wkroczyli lokalni policjanci i agenci Drug Enforcement Agency (DEA).
Lokalni policjanci uznali używanie przez nią marihuany za zgodne z prawem,
agenci federalni skonfiskowali jej zapas i zniszczyli 6 roślin marihuany, powołując
się na federalny Controlled Substance Act (CSA) z 1970r. CSA powstał w czasie
prezydentury Richarda Nixona, w ramach zapoczątkowanej przez niego „wojny z
narkotykami”, w którym marihuanę wraz z heroiną i LSD zaklasyfikowano do grupy
I (Schedule I) substancji, które „mają duży potencjał uzależniający, nie mają
zaakceptowanych zastosowań medycznych i nie mają akceptowalnego bezpieczeństwa
do używania w nadzorowanych medycznie badaniach”. Stosowanie marihuany jest
ściśle zakazane, z wyjątkiem badań naukowych, zaaprobowanych wstępnie przez FDA[5].
Kobieta cierpiąca na zespół wyniszczenia i jej lekarz argumentowali, że bez
dostępu do uprawianej przez nią samą marihuany po prostu umrze[6],
co nie wpłynęło na orzeczenie sędziego.
W tym czasie około
115 000 osób w 10 stanach, w których zalegalizowano hodowlę, posiadanie i
używanie jej w celach medycznych, otrzymało zalecenie jej przyjmowania od
swoich lekarzy. Poza Kalifornią były to Alaska, Kolorado, Hawaje, Maine,
Montana, Nevada, Oregon, Vermont i Waszyngton. Trzy tygodnie po ogłoszeniu
wyroku Sądy Najwyższego także stan Rhode Island zalegalizował medyczne
stosowanie marihuany. Jeden z onkologów przepisujących ją swoim pacjentom
tłumaczył, że marihuana pomaga w stymulowaniu apetytu lub zmniejszaniu nudności
wielu jego pacjentom, ale innym przeszkadza jej działanie psychoaktywne[6].
W dyskusji, która nastąpiła po tym wyroku podkreślano, że zakaz przepisywania
przez lekarzy marihuany terminalnie chorym pacjentom jest po prostu nieludzki,
gdyż dla nieuleczalnie chorych, cierpiących nad miarę, dla umierających ludzi,
którym oficjalna medycyna nie pomaga w zmniejszeniu cierpienia, nie może też
przywrócić zdrowia, nie są problemem ewentualne późne następstwa jej
przyjmowania, ani ewentualne uzależnienie. W opinii autorów artykułu hipokryzją
jest zakaz stosowania marihuany, jeśli pozwala się na przepisywanie morfiny,
dla której różnica między wielkością dawki usuwającej ból a dawką śmiertelną
jest niewielka, nie ma natomiast ryzyka śmierci z powodu palenia marihuany[2].
Dopiero w
październiku 2009r. Departament Sprawiedliwości rozesłał memorandum do
amerykańskich prokuratorów, w którym stwierdzono, że środki federalne nie
powinny być używane do oskarżania osób, których działania są zgodne z prawem
stanowym, zezwalającym na medyczne stosowanie marihuany[7].
W 2010r. prawo 14
stanów ułatwiało dostęp do medycznie stosowanej marihuany (Tabela 1.), ale nie
stworzono żadnych standardów dotyczących jej siły działania, czystości,
dawkowania. Prawo tych stanów zezwala pacjentom na używanie i posiadanie
różnych ilości marihuany w celach medycznych, bez obaw o sankcje karne. Zezwala
także opiekunom pacjentów, osób dorosłych, które zgodzą się asystować przy
medycznym używaniu marihuany przez pacjentów, na jej posiadanie, ale nie na używanie.
W większości stanów prawo chroni zakwalifikowanych do terapii pacjentów, jednak
w różnych stanach kwalifikowanie definiowane jest różnie. Niektóre stany
chronią pacjentów, u których rozpoznano wyniszczające schorzenie lub mają
pisemną dokumentację choroby otrzymaną od lekarza, w której lekarz stwierdza,
że pacjent może osiągnąć korzyści z medycznego używania marihuany lub że
potencjalne korzyści z jej używania z dużym prawdopodobieństwem przeważają nad
ryzykiem dla zdrowia. Z kolei definicja „wyniszczającej choroby” jest różna w
poszczególnych stanach. Na ogół obejmuje HIV/AIDS, wyniszczenie, nowotwory,
jaskrę, padaczkę i inne choroby przebiegające z drgawkami, silne i przewlekłe
bóle, silne nudności, skurcze mięśni w przebiegu stwardnienia rozsianego lub
choroby Crohna. Prawie wszystkie stany, z wyjątkiem dwóch, zezwalają na
dodawanie do tej listy chorób zatwierdzonych przez lokalny wydział zdrowia.
Prawa stanowe nie
zajmują się także kwestią sposobów otrzymywania marihuany. Wszystkie, z jednym
wyjątkiem, zezwalają pacjentom lub ich opiekunom na jej hodowlę. Tylko prawo
stanu New Jersey nie pozwala na to, ale zezwala na powstanie ośrodków terapii
alternatywnych, które będą wypełniać pisemne instrukcje lekarzy. Prawo stanowe
ogranicza ilości marihuany, które pacjent lub jego opiekun może posiadać lub
hodować, co też jest określone arbitralnie i znacząco różni się między stanami.
W czasie
sprawowania urzędu przez prezydenta Baracka Obamę amerykański Departament
Sprawiedliwości może nie stawiać w stan oskarżenia pacjentów używających
marihuanę zgodnie z prawem obowiązującym w ich stanie, jednak prawo federalne
nie uległo zmianie, a następna administracja może powrócić do poprzednich
działań[7].
W czerwcu 2010r.
amerykański Department of Veterans Affairs formalnie zezwolił pacjentom,
leczonym w sieci nadzorowanych przez departament szpitali i przychodni na
używanie marihuany w celach medycznych, w stanach w których jest to legalne[8].
Weterani o taką zgodę zabiegali od kilku lat. Nie zezwolono lekarzom pracującym
w placówkach podlegających Departamentowi na przepisywanie marihuany,
uspokojono tylko pacjentów obawiających się, że używanie jej pozbawi ich
dostępu do przepisywanych im przez lekarzy departamentu środków
przeciwbólowych, jeśli będą ich potrzebowali. Zgodnie z obowiązującymi dotąd
przepisami weteranom można było odmówić leków przeciwbólowych, jeśli wykryto w
ich moczu obecność nielegalnych narkotyków, wśród których jest też marihuana.
Weterani wojny wietnamskiej byli pierwszą grupą żołnierzy używających marihuany
w celach medycznych, teraz przyjmują ją kolejne pokolenia weteranów wojen.
Jednak w dalszym ciągu medyczna marihuana nie jest dostępna w większości
stanów.
W badaniach
przeprowadzonych wśród ponad 4 000 osób aplikujących w USA o medyczne
rekomendacje dla używania marihuany w celach medycznych między 2001 a 2007
rokiem wykazano, że wiele z tych osób rozpoczęło przyjmowanie marihuany –
nielegalnej – w czasie, kiedy było nastolatkami, a wraz z upływem czasu
przekonało się, że poza łagodzeniem problemów emocjonalnych pomaga także
łagodzić dolegliwości fizyczne. W badaniach nie potwierdzono, by palenie
marihuany (preferowany sposób jej przyjmowania) było „furtką” do przyjmowania
innych nielegalnych narkotyków. Wprawdzie wiele osób próbowało także LSD
(substancja psychoaktywna, skrót od niem.: Lyserg-Saure-Diethylamid),
psylocibiny, kokainy i/lub MDMA (pochodna metamfetaminy
3,4-Metylenodioksymetamfetamina), ale przewlekle paliło tylko marihuanę, a
używanie przez nich alkoholu uległo zmniejszeniu. Marihuana wywierała korzystny
wpływ na większość badanych, chroniąc przed przyjmowaniem innych, potencjalnie
bardziej szkodliwych narkotyków. Dla większości badanych była skutecznym
anksjolitykiem/antydepresantem, działającym równie dobrze lub lepiej, niż wiele
aktualnie dostępnych środków farmakologicznych przepisywanych z powodu takich
samych dolegliwości[9].
HOLANDIA
W
1997r. w Holandii zakazano przepisywania marihuany na receptę, mimo że była
sprzedawana w małych ilościach w coffie-shops. Zakaz miał dotknąć około 400
pacjentów. Firma Company Maripharm, mieszcząca się w Amsterdamie, produkowała w
tym czasie 3 kg marihuany miesięcznie i dystrybuowała ją do 240 spośród 1300
holenderskich aptek. Firma deklarowała, że jej produkt jest czysty i wolny od bakterii,
a zawartość THC (substancja psychoaktywna, skrót od ang.: TetraHydroCannabinol)
jest stała i wynosi 10,8%. Wyrażano też obawy, że marihuana w coffie shops może
mieć różne stężenia THC, może być też zanieczyszczona drobnoustrojami, które
mogą być niebezpieczne dla pacjentów z osłabionym układem immunologicznym[10].
Od września 2003r. marihuana ponownie stała się dostępna w celach medycznych w
holenderskich aptekach, zezwolono na legalny dostęp do niej pacjentom, którym
przepisze ją lekarz[ ]. Rządowa agenda Office of Medical Cannabis
(OMC) zezwoliła na przepisywanie marihuany pacjentom cierpiącym na spastyczność
mięśni połączoną z bólem (stwardnienie rozsiane, urazy kręgosłupa), nudności i
wymioty (związane z chemioterapią lub radioterapią nowotworów i skojarzoną
terapią antyretrowirusową), przewlekły ból, zespół Gilles de la Tourette, a
także w terapii paliatywnej nowotworów i AIDS.
W okresie od
września 2003r. do stycznia 2004r. przeprowadzono badania wśród 200 pacjentów
realizujących recepty na marihuanę. Wykazano w nich, że większość kupujących
miała mniej, niż 30 lat, 2/3 stanowiły kobiety, większość przyjmowała marihuanę
także przed wrześniem 2003r., a nowi pacjenci stanowili tylko 40%. Marihuana
przyjmowana była najczęściej 1 do 4 razy dziennie w postaci herbaty (70%), a
tylko 1/5 pacjentów paliła ją. Jednak ponad 80% pacjentów marihuanę używaną w
celach medycznych ciągle kupowało z nielegalnych źródeł. W pewnym stopniu
tłumaczono to niechęcią lekarzy do przepisywania marihuany z powodu trwającej
nieustannie dyskusji o jej niesprawdzonej skuteczności, ale także tym, że ceny
marihuany w aptekach są wyższe, niż w coffie-shops – medyczna marihuana nie
jest refundowana. Według ocen Office of Medical Cannabis w 2003r. ponad 10 000
osób przyjmowało marihuanę z powodów medycznych, najczęściej z powodu
przewlekłych bólów i skurczy/sztywności mięśni[11].
KANADA
W
lipcu 2001r. rząd Kanady zezwolił na palenie w celach medycznych marihuany,
przepisywanej przez lekarzy trzem kategoriom pacjentów: do pierwszej należą
terminalnie chorzy, którym nie pozostało więcej, niż 12 miesięcy życia, do
drugiej osoby ze specyficznymi objawami związanymi ze stwardnieniem rozsianym,
urazami rdzenia kręgowego, nowotworami, HIV/AIDS, ciężkim zapaleniem stawów i
padaczką, pacjentom, doświadczającym poważnych objawów spowodowanych
nowotworami, zakażeniem HIV, stwardnieniem rozsianym i padaczką. Trzecią
kategorię stanowią chorzy na inne choroby, dla których terapia konwencjonalna
nie jest skuteczna, po uzyskaniu zgody dwóch lekarzy specjalistów[13].
Stało się to w następstwie wyroku Sądu w Ontario, który dał rządowi rok na
złagodzenie prawa dotyczącego medycznego stosowania marihuany, w przeciwnym
bowiem razie zalegalizuje ją dla wszystkich, także do rekreacyjnego palenia.
Sąd Apelacyjny Ontario uznał, że obowiązująca ustawa (Controlled Drugs and
Substances Act) narusza prawo chorych ludzi, zmuszając ich do wyboru między
„zdrowiem a więzieniem”. Wprawdzie zezwalano już wyjątkową na dostępność do
stosowania marihuany w celach medycznych, ale kryteria dostępności były tak
sformułowane, że tylko 50 chorym przyznano takie prawo[12]. Nowe
regulacje zezwalają ludziom uprawiania marihuany do własnego użytku lub
upoważnionym przez nich osobom na hodowanie jej dla nich na zasadach
niekomercyjnych. Jednak kupowanie nasion pozostaje nielegalne. Dlatego lekarze
zwracają uwagę na to, że nie wiedzieć, jaką moc lub jakość ma używana przez ich
pacjentów marihuana.
Użytkownicy i
hodowcy używanej w celach medycznych marihuany będą otrzymywali karty
identyfikacyjne, ze zdjęciem, dla uniknięcia zatrzymania przez policję.
Użytkownicy mogą posiadać maksymalny zapas zabezpieczający przyjmowanie
marihuany przez 30 dni, co wylicza się na podstawie dawki dobowej przepisanej
przez lekarza. Jednakże Kanadyjskie Towarzystwo Medyczne (ang. Canadian
Medical Association, CMA) przewidywało po wejściu w życie ustawy, że
lekarze nie będą chcieli uczestniczyć w tego rodzaju terapii z powodu braku
wiarygodnych dowodów naukowych wspierających używanie marihuany w celach
medycznych, braku informacji o nieznanych działaniach ubocznych i obaw o nie do
końca uregulowane zasady dostaw. Dawny szef CMA twierdzi, że postawiono lekarzy
w trudnej sytuacji, gdyż muszą udzielać pacjentom informacji o ryzyku i
korzyściach przyjmowania medycznej marihuany mimo braku jednoznacznych
informacji na ten temat. Mogą im pomóc wyniki 5- letniego programu badawczego,
który ma badać skuteczność marihuany w terapii zespołu wyniszczenia u pacjentów
z HIV/AIDS, na który przeznaczono 5,7 miliona dolarów kanadyjskich[13].
Od 2002r.
marihuana do celów medycznych produkowana jest w Kanadzie przez Praire Plant
System Inc, z upoważnienia Health Canada. Wiosną 2004r. zaczęto
dystrybuować wśród pacjentów marihuanę pochodzącą tylko z kwiatów konopi,
uwzględniono też uwagi użytkowników dotyczące sposobu rozdrobnienia konopi,
wilgotności i wyższej zawartości THC, co przyczyniło się do zwiększenia liczby
osób używających jej w celach medycznych[14]. Jednak także w tym
kraju nie opracowano zaleceń dotyczących dawkowania. Zgodnie z obowiązującym w
Kanadzie prawem lekarz może wypisywać tyle marihuany, ile on i jego pacjent
uważają za konieczne. Jednak pod koniec 2006r. na stronie internetowej Health
Canada pojawiło się zalecenie, by nie wypisywać więcej, niż 1 – 3 g na dobę,
niezależnie od stanu klinicznego pacjenta i drogi podawania (inhalacja,
połykanie lub obie)[15]. Takie zalecenia sformułowano mimo
dostępności danych z pierwszego badania dotyczącego racjonalnego dawkowania
marihuany, którego autorzy zalecają dawki od 0,05 do 7,4 g na dobę, w
zależności od stężenia THC w marihuanie, które waha się od 5% do 30%[16].
Skuteczność kliniczna marihuany zależy od sposobu jej przyjmowania i zawartości
THC, wielu pacjentów przyjmowało wcześniej większe ilości.
PODSUMOWANIE
Marihuana
w celach medycznych stosowana była od setek lat, łagodząc dolegliwości w wielu
chorobach, na które nie było wówczas, a często nie ma też obecnie, skutecznie
pomagających leków. Sytuacja zaczyna się powoli zmieniać. Jak wspomniano, w
niektórych krajach dopuszcza się już jej stosowanie w celach medycznych.
Zaczynają ukazywać się wyniki badań nad skutecznością i bezpieczeństwem
marihuany w terapii niektórych chorób. W badaniach prowadzonych pod koniec lat
90. wśród ponad 65 000 osób nie wykazano, by używanie marihuany wpływało na
zwiększenie śmiertelności zarówno kobiet, jak i mężczyzn[17]. W naszym
kraju marihuana pozostaje ciągle na liście substancji zakazanych.
Piśmiennictwo
- Charatan FB. Doctors penalised
for prescribing cannabis. Brit Med J 1997;314:92.
- Kassirer JP. Federal
foolishness and marijuana. N Engl J Med 1997;336:336-7.
- Wingerchul D. Cannabis for
medical purposes: cultivating science, weeding out the fiction. Lancet
2004;364:315-6.
- Hopkins Tanne J. US Supreme
Court says no to marihuana. Brit Med J 2005;330:1408.
- Gostin LO. Medical marihuana,
American federalism, and the Supreme Court. JAMA 2005;294:842-4.
- Okie S. Medical marijuana and
the Supreme Court. N Engl J Med 2005;353:648-51.
- Hoffman DE, Weber E. Medical
marihuana and the law. N Engl J Med 2010;326:1453-7.
- Frosch D. V.A. easing rules for
users of medical marijuana. New York Times, July 23, 2010. NYTimes.com.
- O’Connell TJ, Bou-Matar CB.
Long term marijuana users seeking medical cannabis in California
(2001-2007): demographics, social characteristics, patterns of cannabis
and other drug use of 4 117 applicants. Harm Red J 2007;4:16
www.harmreductionjournal.com/ content/4/1/16.
- Sheldon T. Medical marijuana
provided at cost price. Brit Med J 1997;315:504.
- Erkens JA, Janse AFC, Herings
RMC. Limited use of medicinal cannabis but for labeled indication after
legalization. Pharmacoepidemiol Drug Safety 2005;14:821-2.
- Kondro W. Canadian court tells
government to relax marijuana law for patients. Lancet
2000;356:575.
- Kondro W. Medicinal marihuana
users in Canada must carry identification cards. Lancet
2001;358:220.
- Ware MA, Ducruet T, Robinson
AR. Evaluation of herbal cannabis characteristics by medical users: a
randomized trials. Harm Red J 2006;3:32.
- Comeau P. New dosage limits for
medical marijuana: but where’s the science? CMAJ 2007;177:556-7.
Erratum: CMAJ 2008;178:66.
- Carter GT, Weydt P,
Kyashna-Tocha M, Abrams DI. Medicinal cannabis: rational guidelines for
dosing. IDrugs.
2004 May;7(5):464-70.
- Sidney S, Beck JE, Tekawa IS,
Quensberry CP, Friedman GD. Marijuana use and mortality. Am J Public
Health 1997;87:585-90.
Stan
|
Rok legalizacji w celach medycznych
|
Limity posiadania
(1 uncja = 28,35 g) |
Wskazania
|
Alaska
|
1998
|
1 uncja i 6 roślin (nie więcej, niż 3 dojrzałe)
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub
przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni,
wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze
stanowe.
|
Hawaje
|
2000
|
1 uncja z każdej dojrzałej rośliny i 7 roślin (3 dojrzałe, 4 niedojrzałe)
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub
przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, anoreksja, ciężkie
skurcze mięśni, zapalenia stawów, migrena, wszelkie inne stany chorobowe,
które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
|
Kalifornia
|
1996
|
8 uncji i 6 dojrzałych lub 12 niedojrzałych roślin – dla zarejestrowanych
pacjentów
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub
przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, anoreksja, ciężkie
skurcze mięśni, zapalenia stawów, migrena, wszelkie inne stany chorobowe,
które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
|
Kolorado
|
2000
|
2 uncje i 6 roślin (nie więcej, niż 3 dojrzałe)
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub
przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni,
wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze
stanowe.
|
Maine
|
1999
|
2,5 uncji i 6 roślin
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*#, nasilone
nudności*#, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni, brak łaknienia#,
wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze
stanowe.
|
Michigan
|
2008
|
2,5 uncji i 12 roślin
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wirusowe zapalenie wątroby typu C,
choroba Alzheimera, zespół paznokciowo-rzepkowy, stwardnienie zanikowe boczne
(choroba Lou Gehringa), wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone
nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni, choroby zapalne jelit lub
choroba Crohna, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane
przez władze stanowe.
|
Montana
|
2004
|
1 uncja i nie więcej, niż 6 roślin
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub
przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięśni,
wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze
stanowe.
|
Nevada
|
2000
|
1 uncja i nie więcej niż 3 dojrzałe i 4 niedojrzałe rośliny
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły
ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie skurcze mięsni, wszelkie
inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
|
New Jersey
|
2010
|
2 uncje
|
Choroby nowotworowe (jeśli w stanie terminalnym), jaskra (jeśli oporna na
konwencjonalne leczenie), HIV/AIDS, stwardnienie zanikowe boczne (choroba Lou
Gehringa), wyniszczenie#, ciężki lub przewlekły ból#, nasilone nudności#,
napady drgawek i/lub ciężkie skurcze mięśni, jeśli są oporne na
konwencjonalne leczenie, stwardnienie rozsiane, dystrofia mięsni, choroby
zapalne jelit lub choroba Crohna, przyjęcie do opieki w hospicjum lub
terminalna choroba, gdy lekarz określi szanse przeżycia na mniej, niż 12 miesięcy,
wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze
stanowe.
|
Nowy Meksyk
|
2007
|
6 uncji, 16 roślin (4 dojrzałe, 12 niedojrzałych)
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wirusowe zapalenie wątroby typu C,
wyniszczenie*, silny lub przewlekły ból*, bolesna neuropatia obwodowa,
niepoddające się leczeniu nudności/wymioty, napady drgawek/padaczka, ciężkie
skurcze mięśni, choroba Crohna, zespół wstrząsu pourazowego, stwardnienie
zanikowe boczne (choroba Lou Gehringa), stwardnienie rozsiane, uszkodzenie
rdzenia z niepoddającą się leczeniu spastycznością, pacjenci hospicjów,
wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze
stanowe.
|
Oregon
|
1998
|
24 uncje i do 6 roślin, nie więcej niż 3 dojrzałe
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, choroba Alzheimera, wyniszczenie*,
ciężki lub przewlekły ból*, nasilone nudności*, napady drgawek*, ciężkie
skurcze mięśni, wszelkie inne stany chorobowe, które zostaną zaaprobowane
przez władze stanowe.
|
Rhode Island
|
2006
|
2,5 uncji i nie więcej, niż 12 roślin
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, wirusowe zapalenie wątroby typu C,
choroba Alzheimera, wyniszczenie*, ciężki lub przewlekły ból*, nasilone
nudności*, napady drgawek*, silne skurcze mięśni, wszelkie inne stany
chorobowe, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe.
|
Arizona
|
2010
|
2,5 uncji, do 12 roślin
|
Choroby nowotworowe, HIV/AIDS, Wirusowe zapalenie wątroby typu C, jaskra,
choroba Alzheimera, choroba Crohn’a, , ciężki lub przewlekły ból, napady
drgawek ( w tym epilepsja), silne skurcze mięśni, silne nudności
|
Connecticut
|
2010
|
Miesięczna dawka
|
Choroby nowotworowe, HIV/AIDS, jaskra, choroba Parkinsona, epilepsja,
choroba Crohn’a, kacheksja, zespół stresu pourazowego, zespół wyniszczenia
oraz inne schorzenia, które zostaną zaaprobowane przez władze stanowe
|
DC
|
2010
|
2 uncje suszu
|
HIV/AIDS, choroby nowotworowe, jaskra, choroby charakteryzujące się
poważnymi i uporczywymi skurczami mięśni takie jak stwardnienie rozsiane,
pacjenci przechodzący chemio lub radioterapię
|
Dalaware
|
2011
|
5 uncji
|
Choroby nowotworowe, AIDS/HIV, zespół stresu pourazowego, choroba
Alzhaimera, poważny i uciążliwymi ból, nie dający się zwalczyć innymi
lekami, kacheksja, nudności,
stwardnienie rozsiane
|
Ilinois
|
2013
|
2,4 uncji na okres 14 dn
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, Wirusowe Zapalenie Wątroby typu C, choroba Crohn’a, choroba Alzhaimera, kacheksja, dystrofia mięśniowa, choroby rdzenia kręgowego, choroba Parkinsona, syndrom Touretta, torbiele Tarlova, reumatoidalne zapalenie stawów, drgawki kloniczne mięśni, dystonia, przewlekła zapalna polineuropatia demielinizacyjna, zespół Sjogrena , toczeń , śródmiąższowe zapalenie pęcherza moczowego , miastenia, wodogłowie , zespół rzepki paznokci lub pozostałości po bólu kończyn, dystonia , dystrofia odruchowa , urazowe uszkodzenie mózgu
|
Maryland
|
2014
|
Miesięczna dawka
|
Kacheksja, anoreksja, uciążliwy ból, nudności, ciężkie lub uporczywe skurcze mięsni oraz
inne schorzenia dopuszczone przez władze stanowe
|
Massachussets
|
2012
|
Dwumiesięczna dawka
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, zapalenie wątroby typu C, choroba Crohn’a,
stwardnienie rozsiane, choroba Parkinsona oraz inne choroby uznane przez
lekarza prowadzącego pacjenta.
|
Minnesota
|
2014
|
Miesięczna dawka
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS, syndrom Touretta, choroba
Parkinsona, epilepsja, ciężkie lub uporczywe skurcze mięśni, choroby
terminalne z przewidywaną długością życia krótszą niż rok
|
New Hampshire
|
2013
|
Dwie uncje na okres 10 dni
|
Choroby nowotworowe, jaskra, HIV/AIDS,
wirusowe zapalenie wątroby typu C,
anoreksja, wyniszczenie wywołane chemioterapią , przewlekłe zapalenie trzustki, choroba
Crohn’a, choroba Alzhaimera, poważne i trwałe skurcze mięsni, choroby
wywołujące trwały i uciążliwy ból na który nie pomagają inne leki, terminalny
stan chorobowy, trwałe i silne nudności
|
New Yersey
|
2010
|
2 uncje
|
Epilepsja, spazmatyczność, jaskra, zespół wyniszczenia wynikający z
chorób nowotworowych lub HIV/AIDS, stwardnienie zanikowe boczne, stwardnienie rozsiane, choroba
Crohn’a, nowotwór jeżeli lekarz stwierdził prognozę mniej niż 12 miesięcy
życia oraz inne choroby zatwierdzone przez władze stanowe
|
New York
|
2014
|
Miesięczna dawka marihuany nie nadającej się do palenia
|
Choroby nowotworowe, HIV/AIDS, choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane,
uszkodzenia rdzenia kręgowego, zapalenia jelit, neuropatia, choroba
Huntingtona,
|
* marihuana może być używana jeśli
objawy związane są z przewlekłą, wyniszczającą chorobą lub jej leczeniem. # -
marihuana może być stosowana w leczeniu tych objawów, jeśli zostaną spowodowane
przez AIDS lub terapię albo nowotwory lub ich leczenie. Wszystkie stany
wymagają potwierdzenia zamieszkiwania w nich